z szeptem oddalonych smutków

z cieniem skrzydeł

topiących śniegi

krzyk

biodra plaży nieme

krople gwiezdnego potu

ciężkie powieki

czasu

przez obłok serca

brama główna

cichy flet

spokojnie wibrują Księżyce

pośród lilii wodnych

ona Ziemia

on Księżyc

ona czesze włosy

on stroi miny

ku łące

śmieją się słowa

poczwarka

podmuch powietrza

pląsy i tańce

już tylko szeptem usypuję

malutkie słowa

w szczeliny ciszy

łopotem skrzydła

wypłoszona

kropelka wody