włosami

dłońmi

miłością

plecie się i rozplata

dzień

ślepy poeta

patrzy w niebo

widzi

mają w swych skrzydłach

pacierze

kroplą

czysto wiosennie

pielgrzymka gestu

do mekki

zrozumienia

ręce matki

ptaki wplątane 

w drzewa

krosna czasu

i my

w wątku chwili

raniuszek

mały kawałek

leśnej godności

jestem dziś małym

lotnikiem

nad obrusem

w pustym pokoju

podobny do bielonej ściany

papież przestworzy

jasny uśmiech