idę po niebie bosy

horyzont po tysiąc stopni

w każdą stronę

rozstanie

zsunęło się z serca

trochę liści

leciutko cichutko

trawa okwitła
zamieszkam w ptasim
smutku

pełnia
sięgam po Księżyc
jak po jabłko

ja
Bóg jeden wie z czego

cicha woda
brzęczy kropelka
Słońca

spieszy cierpliwie

każdego dnia

chleb powszedni

uścisk dłoni

lżej

pęka struktura kamienia

czerpie powietrza z

nieba

krzyż

ptak święty