koliber czasu

sekunda

macha szybko skrzydłami

mim

przywiera do bladego świtu

znika

jeden wielki cud

absolutnie niezwykły

Życie

Ten 

który przybliża struny 

pozaziemskich kwartetów

jesień

liść zamknął bezsilnie dłoń

w kwiatach pszczoły

to wszystko

fruwają powietrza

powiedz

woda

twarz

łza

lilia wodna

melancholia

jestem jak wstydliwy

seledyn

oddalony od świata

nagi

szelest słów

w Kasjopei